Αγαπητοί αναγνώστες,
Μετά από αυτό το κάπως μεγαλύτερο διάλειμμα, επιστρέφω με άρθρο σχετικό με μια δισκεκτομή μεσοσπονδύλιου δίσκου ενός από τους ασθενείς μου, η οποία αποδείχτηκε αρκετά περιπετειώδης. Η πανδημία του ιού Covid-19 αλλάζει επί του παρόντος ολόκληρο τον τρόπο σκέψης και εργασίας μας, παρόλα αυτά όμως η σημασία της ιατρικής τονίζεται ακόμη περισσότερο. Πάνω απ ‘όλα, η συγκεκριμένη περίπτωση που εξιστορώ εδώ δείχνει ότι στη δουλειά μου δεν είναι όλα πάντα καλά και δυστυχώς, δεν κυλάνε πάντα όλα ομαλά ή κατά γράμμα.
Χειρουργική επέμβαση δίσκου (δισκεκτομή) σε 86χρονο ασθενή
Η δημογραφική εξέλιξη και διαμόρφωση στα βιομηχανικά έθνη του κόσμου, έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχει σημαντική αύξηση των ηλικιωμένων στον πληθυσμό. Πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται παρά το προχωρημένο της ηλικίας τους σε σχετικά καλή φυσική κατάσταση ή κάνουν προσπάθεια και θέλουν να διατηρήσουν την ευεξία τους όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια. Ως αποτέλεσμα, η μέση ηλικία των ασθενών μας έχει μετατοπιστεί σημαντικά προς τα πάνω. Συναντώ τακτικά ασθενείς ηλικίας από 70 έως 90 στις ώρες ιατρείου μου, οι οποίοι αναλόγως του μεγέθους του προβλήματός τους είναι διατεθημένοι να κάνουν μια επέμβαση, εφόσον οι πιθανότητες επιτυχίας είναι υψηλές.
Ο 86χρονος ασθενής ήρθε στην κλινική μου το περασμένο φθινόπωρο με πολύ έντονο, οξύ πόνο στην μέση και στο πόδι, στη δεξιά πλευρά. Ο πόνος ήταν τόσο έντονος ώστε ο ασθενής, ο οποίος ως προς τα υπόλοιπα βρισκόταν σε καλή φυσική κατάσταση, δεν μπορούσε να κινηθεί. Η μαγνητική τομογραφία της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης έδειξε μια εμφανέστατη στένωση και κήλη στο προτελευταίο μεσοσπονδύλιο δίσκο, από τη δεξιά πλευρά. Η διάγνωση αυτή αντικατόπτριζε και δικαιολογούσε σαφώς τα παράπονα του ασθενούς.Λόγω του εξαιρετικά υψηλού επιπέδου πόνου και περιορισμού κίνησης, ενημέρωσα τον ασθενή μου, σχετικά με την επιλογή της επεμβατικής μεθόδου, δηλαδη της εγχείρησης.
Η χειρουργική επέμβαση μεσοσπονδύλιου δίσκου είναι μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία. Το νευρικό κανάλι επεκτείνεται και η «πηγή του κακού», δηλαδή η κήλη, αφαιρείται μικροχειρουργικά.
Κατόπιν ολοκληρωμένης ενημέρωσης του ασθενούς σχετικά με τις υπάρχουσες επιλογές θεραπείας, ο ασθενής συμφώνησε να προχωρήσουμε με την επεμβαση άμεσα ως αποτέλεσμα του ανυπόφορου πόνου και της δυσφορίας που βίωνε. Φυσικά, πριν από την εγχείρηση, ο ασθενής εξετάστηκε λεπτομερειακά από τους αναισθησιολόγους μας. Εκτός από τις συνήθεις ασθένειες τις οποίες εμφανίζουν πολλοί άνθρωποι σε αυτήν την ηλικία, δηλαδή υψηλή αρτηριακή πίεση, αυξημένα επίπεδα λίπους στο αίμα, ελαφρώς αυξημένο βάρος κ.λπ., ο ασθενής ήταν σε καλή υγεία. Η χειρουργική επέμβαση μπορούσε με βάση αυτά τα δεδομένα να διεκπεραιωθεί άφοβα με γενική αναισθησία.
Τι συνέβη μετά τη δισκεκτομή. Η εξέλιξη και τροπή των πραγμάτων.
Η επέμβαση ολοκληρώθηκε με επιτυχία, ο ασθενής συνήλθε και έφυγε σχεδόν χωρίς καθόλου συμπτώματα πόνου από την κλινική, δυο μόλις ημέρες μετά το χειρουργείο. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης παρακολούθησης περίπου τρεις εβδομάδες μετά την δισκεκτομή, όλα φαινόταν επίσης να είναι σωστά. Ο ασθενής στη συνέχεια ήταν έτοιμος να ξεκινήσει με την προβλεπόμενη φυσικοθεραπείας. Όλα κυλούσαν ομαλά και σύμφωνα με το κανονικό πρόγραμμα.
Μόλις τρεις εβδομάδες αργότερα, συνολικά δηλαδή έξι εβδομάδες μετά τη δισκεκτομή, ο ασθενής επέστρεψε στο ιατρείο μου, αναφέροντας τρομερό πόνο στην μέση. Από κλινικής-νευρολογικής άποψης, ο ασθενής δεν εμφάνισε ανωμαλίες. Ωστόσο, οι εξετάσεις αίματος έδειξαν μέτρια αύξηση των παραμέτρων φλεγμονής. Αυτό σημαίνει, πως μπόρεσε να ανιχνευθεί ένας μεγάλος αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων στο αίμα όπως επίσης και του λεγόμενου δείκτη CRP (C-Αντιδρώσα Πρωτεϊνη). Αποφάσισα να κάνω άλλη μια μαγνητική τομογραφία. Όταν υπάρχουν υποψίες για λοίμωξη στην περιοχή που έχει χειρουργηθεί, χορηγείται ενδοφλέβια παραμαγνητικη ουσία –ενα ειδικό διάλυμα κατά τη διάρκεια μαγνητικών τομογραφιών, προκειμένου να εντοπιστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια η λοίμωξη που μπορεί να υποβόσκει.
Ο έλεγχος αυτός της χειρουργημένης περιοχής έδειξε πράγματι πως υπήρχε έναρξη λοίμωξης, οπότε ήταν απαραίτητη μια δεύτερη χειρουργική παρέμβαση. Ένα σημαντικό βήμα κατά τη διάρκεια της επέμβασης αυτής είναι, να συλλέγεται επίχρισμα από την περιοχή της λοίμωξης για να βρεθεί το συγκεκριμένο βακτήριο που προκαλεί τη λοίμωξη. Στη συνέχεια χορηγείται αντιβιοτική θεραπεία, με βάση το βακτήριο που έχει αναπτυχθεί. Σε προχωρημένες μολύνσεις με ενδείξεις πυώδους υλικού στο νευρικό κανάλι ή αστάθεια στα σπονδυλικά τμήματα, διεξάγεται επιπλέον χειρουργική επέμβαση σπονδυλοδεσίας, ώστε να σταθεροποιηθεί η περιοχή. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν αναγκαίο στην προκειμένη περίπτωση.
Το επίχρισμα που συλλέχθηκε ανέδειξε το βακτήριο το οποιο προκαλούσε τη λοίμωξη στον ασθενή. Έπειτα από τη δεύτερη επέμβαση, ο ασθενής υποβλήθηκε σε θεραπεία με ενδοφλεβια αντιβίωση για δυο εβδομάδες. Στη συνέχεια ακολούθησε από του στόματος αντιβιοτική θεραπεία για άλλες οκτώ εβδομάδες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η διάρκεια της θεραπείας καθορίζεται από τις εξειδικευμένες ιατρικές επιτροπές μας, ενώ οι παράμετροι φλεγμονής ελέγχονται κάθε εβδομάδα. Λόγω της συνολικής κατάστασης του ασθενούς και της παρατεταμένης παραμονής στο κρεβάτι, υπήρξε επίσης θρόμβωση εντός του οικιακού περιβάλλοντος, το οποίο έπρεπε επίσης να αντιμετωπιστεί από τον ανάλογο ειδικό.
Έξι μήνες μετά την δισκεκτομή
Πλέον έχει περάσει μισός χρόνος από τη δεύτερη επέμβαση μετά τη δισκεκτομή. Ο ασθενής ο οποίος ήρθε στην κλινική την περασμένη εβδομάδα και ανέφερε πως αισθανόταν σχετκά καλά, λαμβάνοντας υπόψη το τι είχε περάσει τους τελευταίους μήνες. Ο ασθενής μπορεί και κινείται μονος, ανεξάρτητος, ενώ υποβάλλεται σε θεραπεία φυσιοθεραπείας και δεν παίρνει πλέον φάρμακα για τον πόνο. Οπότε δείχνει να εξελίσσεται και να αναρρώνει με γοργούς ρυθμούς πια.
Τώρα ίσως να αναρωτηθεί κανείς: γιατί αυτή η περίπτωση είναι τόσο ξεχωριστή και άξια αναφοράς; Κάτι τέτοιο μπορεί σε γενικότερο πλαίσιο να συμβεί, να ξανασυμβεί ή μπορεί επίσης να συμβεί σε νεότερους ηλικιακά ασθενείς. Δυστυχώς, δεν αποκλείεται αυτό και όσα περισσότερα χρόνια βρίσκεται κανείς στον επαγγελματικό αυτόν τομέα, τόσο διαπιστώνει πως πολλά παράξενα μπορούν να συμβούν…
Με την εξιστόρηση αυτή ήθελα πάνω από όλα να μοιραστώ μαζί σας μια παλαιότερη ανάμνηση…κάτι που με συμβούλευε πάντοτε το «παλιό» αφεντικό μου:
Σε παρακαλώ, να δίνεις πάντα προσοχή πολλή στους ηλικιωμένους ασθενείς!
Θα ήθελα να δείξω έτσι, ότι παρά την τεχνική πρόοδο που μπορούμε και απολαμβάνουμε σήμερα στον κλάδο της ιατρικής, ιδίως στη Γερμανία, πρέπει πάντα να αξιολογούμε τον κίνδυνο σε ηλικιωμένους ασθενείς με εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας. Εύχομαι να παραμείνετε υγιείς εν μέσω αυτών των δύσκολων καιρών. Θα είναι ευχαρίστησή μου να απαντήσω σε τυχόν ερωτήσεις σας.
Δικός σας Δρ. Χριστόπουλος
